জীৱবিজ্ঞানৰ এটা শাখা জেনেটিক্স হৈছে জীৱৰ বংশগতি আৰু তাৰতম্যৰ সৈতে সম্পৰ্কিত এটা বিভাগ আৰু ই জীৱ, ইয়াৰ প্ৰকাৰ, গোট বা স্থিতিৰ আনুবংশিক গঠন আৰু পৰিঘটনা। কিন্তু ভাবিব লগীয়া কথাটো হ’ল জেনেটিক্সৰ জৰিয়তে মানুহৰ জীৱনকাল বৃদ্ধি তথা স্বাস্থ্যৰ উন্নতি সাধন কৰাটো সম্ভৱ নে?

মানৱ জীৱনৰ ম্যাদ (দীৰ্ঘজীৱন) আনুবংশিকতা বা জেনেটিক্স, পৰিৱেশ আৰু জীৱনশৈলীৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হয়। ১৯০০-ৰ দশকত আৰম্ভ হোৱা পাৰিপাৰ্শ্বিক উন্নতিয়ে খাদ্য আৰু পৰিষ্কাৰ পানীৰ উপলব্ধতা, উন্নত আৱাস আৰু জীৱন ধাৰণৰ পৰিস্থিতি, সংক্ৰামক ৰোগৰ সংস্পৰ্শ হ্ৰাস, আৰু চিকিৎসা সেৱাপ্ৰাপ্তিৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ উন্নতিৰ সৈতে গড় জীৱনকাল নাটকীয়ভাৱে বৃদ্ধি কৰিছিল। আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল ৰাজহুৱা স্বাস্থ্যৰ অগ্ৰগতি, যিয়ে নৱজাতকৰ মৃত্যুৰ আশংকা হ্ৰাস কৰি, শৈশৱ ত জীয়াই থকাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰি, আৰু সংক্ৰমণ আৰু সংক্ৰামক ৰোগ পৰিহাৰ কৰি অকাল মৃত্যু হ্ৰাস কৰিছিল।  

বিজ্ঞানীসকলে নব্বৈ বছৰ বয়সৰ, এশ বছৰীয়া আৰু ১১০ বছৰ গৰকা লোকসকলৰ মাজত গৱেষণা এটি কৰিছিল তেওঁলোকৰ দীঘলীয়া জীৱন কালছোৱাত কিহে অৰিহণা যোগায় সেয়া জানিবলৈ। তেওঁলোকে দেখিছে, দীৰ্ঘদিন ধৰি বাস কৰা ব্যক্তিসকলৰ শিক্ষা, উপাৰ্জন বা বৃত্তিত ইজনে সিজনৰ সৈতে খুব কম মিল আছে। কিন্তু তেওঁলোকে ভাগ বতৰা কৰা সাদৃশ্যবোৰে তেওঁলোকৰ জীৱনশৈলী প্ৰতিফলিত কৰে- বহুতে ধূমপান নকৰে, মেদবহুল নহয়, আৰু চাপৰ সৈতে ভালদৰে মোকাবিলা কৰে। লগতে, বেছিভাগ মহিলা। তেওঁলোকৰ স্বাস্থ্যকৰ অভ্যাসৰ বাবে, এই বয়সস্থ প্ৰাপ্তবয়স্কলোকৰ বয়স-সম্পৰ্কীয় দীৰ্ঘম্যাদী ৰোগ, যেনে উচ্চ ৰক্তচাপ, হৃদৰোগ, কৰ্কট ৰোগ, আৰু ডায়েবেটিচ হোৱাৰ সম্ভাৱনা তেওঁলোকৰ একে বয়সৰ সহকৰ্মীসকলৰ তুলনাত কম।

দীঘলীয়া জীৱনত অৰিহণা যোগোৱা কিছুমান বিশেষ জিন শৰীৰৰ কোষবোৰৰ মৌলিক তত্বাৱধান আৰু কাৰ্যৰ সৈতে জড়িত। এই কোষীয় কাৰ্যবোৰৰ ভিতৰত আছে ডি.এন.এ মেৰামতি, ক্ৰম'জমৰ মুৰবোৰৰ ৰক্ষণাবেক্ষণ (টেলোমিয়েৰ), আৰু অস্থিৰ অক্সিজেন-যুক্ত অণুৰ (মুক্ত ৰেডিকেল) ফলত হোৱা ক্ষতিৰ পৰা কোষবোৰৰ সুৰক্ষা। তেজৰ চৰ্বি (লিপিড) স্তৰ, প্ৰদাহ, আৰু কাৰ্ডিওভাস্কুলাৰ আৰু ৰোগ প্ৰতিৰোধ প্ৰণালীৰ সৈতে সম্পৰ্কিত অন্যান্য জিনবোৰে দীৰ্ঘজীৱনত গুৰুত্বপূৰ্ণ অৰিহণা যোগায় কিয়নো সেইবোৰে হৃদৰোগৰ আশংকা (বৃদ্ধ লোকৰ মৃত্যুৰ মুখ্য কাৰণ), ষ্ট্ৰোক আৰু ইনচুলিন প্ৰতিৰোধ হ্ৰাস কৰে।

বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাৰ পৰিসংখ্যা অনুসৰি, জীৱনৰ প্ৰত্যাশা দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পাইছে, বিশ্বব্যাপী আয়ুস ২০০০ আৰু ২০১৬ বৰ্ষৰ ভিতৰত ৫.৫ বছৰ বৃদ্ধি হৈছে। বয়স বৃদ্ধি হোৱা লোকসকলে বহুতো ক্ষেত্ৰত উদ্বেগ বৃদ্ধি কৰে, বয়স-সম্পৰ্কীয় ৰোগৰ বৰ্ধিত বিপদাশংকাৰ পৰা চিকিৎসা সুবিধা আৰু স্বাস্থ্যসেৱা, নিয়োগকৰ্তা আৰু চৰকাৰৰ ওপৰত বিত্তীয় চাপলৈকে। ইয়াৰ উপৰিও, জীৱনৰ প্ৰত্যাশা বৃদ্ধিয়ে জীৱনৰ মানদণ্ডবৃদ্ধিৰ নিশ্চয়তা নিদিয়ে। অৱশ্যে, কি প্ৰণালীয়ে বয়স বৃদ্ধিৰ প্ৰক্ৰিয়াটো কঢ়িয়াই আনে আৰু ইয়াক কেনেদৰে লেহেম বা সম্পূৰ্ণৰূপে বন্ধ কৰিব পাৰি জানিবলৈ এতিয়াও গৱেষণা কৰা হৈছে।

বৰ্তমানৰ গৱেষণাই আনুবংশিক পৰিৱৰ্তন চিনাক্ত কৰাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে যিয়ে ৰোগৰ বিপদাশংকাৰ ওপৰত সামান্য প্ৰভাৱ পেলায়। যদিও এই প্ৰতিটো তাৰতম্যই এজন ব্যক্তিৰ বিপদাশংকা সামান্য বৃদ্ধি কৰে, বিভিন্ন জিনৰ পৰিৱৰ্তন হ'লে ৰোগৰ বিপদাশংকা যথেষ্ট বৃদ্ধি হ'ব পাৰে। বহুতো জিনৰ পৰিৱৰ্তন, প্ৰতিটোত সামান্য প্ৰভাৱ থকা, কৰ্কট ৰোগ, মেদবহুলতা, মধুমেহ, হৃদৰোগ, আৰু মানসিক ৰোগকে ধৰি বহুতো সাধাৰণ ৰোগৰ প্ৰতি সংবেদনশীলতা হ্ৰাস কৰিব পাৰে। গৱেষকসকলে এজন ব্যক্তিৰ জিনমৰ বহুতো জিনৰ প্ৰকাৰৰ সংমিশ্ৰণৰ ওপৰত আধাৰিত কৰি এটা সাধাৰণ ৰোগ বিকশিত হোৱাৰ আনুমানিক বিপদাশংকা গণনা কৰিবলৈ কাম কৰি আছে। এই পদক্ষেপ, যাক পলিজেনিক বিপদাশংকা স্কোৰ বুলি কোৱা হয়, ভৱিষ্যতে স্বাস্থ্যসেৱাৰ সিদ্ধান্তবোৰ নিৰ্দেশনা দিয়াত সহায় কৰিব বুলি আশা কৰা হৈছে।