বেহাদিনখালাম মেঘালয়ৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ উৎসৱ। ঐশ্বৰিক আশীৰ্বাদ বিচাৰি আৰু দুষ্ট আত্মাৰ পৰা মুক্তি পাবলৈ বছৰি ইয়াৰ আয়োজন কৰা হয়।মেঘালয়ৰ জনজাতীয় জনগোষ্ঠীসমূহ সংগীত আৰু ক্ৰীড়াৰ প্ৰতি অতিশয় আকৰ্ষিত। এই উৎসৱত তেওঁলোকে বিভিন্ন পৰম্পৰাগত কলা প্ৰদৰ্শন কৰে। লোকনৃত্যৰ ভিতৰত লাহো নৃত্য বেহাদিনখালাম উৎসৱৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ।মেঘালয়ৰ পানাৰ জনজাতীয় সমাজৰ মাজত লাহো নৃত্য শৈলী অতি বিখ্যাত। পানাৰ মানুহে ৰং আৰু সংগীতৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত। এই লোকনৃত্য তেওঁলোকৰ চহকী ৰুচি আৰু প্ৰাণৱন্ত সংস্কৃতিৰ প্ৰতিফলন।

এই নৃত্য প্ৰদৰ্শনত পুৰুষ-মহিলা উভয়ে অংশগ্ৰহণ কৰে। সাধাৰণতে মহিলাসকলে ৰঙীন কাপোৰৰ লগতে সোণ-ৰূপৰ গহনা পৰিধান কৰে। পুৰুষ শিল্পীয়ে সীমিত গহনা ব্যৱহাৰ কৰে। তেওঁলোকৰ সাজ-পোছাক দৰ্শকৰ বিশেষকৈ পৰ্যটকৰ বাবে আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ পৰে।

 লাহো নৃত্য আৰম্ভ হয় এগৰাকী মহিলাই সিটো পাৰে দুজন পুৰুষৰ সৈতে বাহু সংযোগ কৰি আৰু সকলোৱে একেলগে নাচে। আন এটা লক্ষণীয় কথা হ’ল যে যিকোনো বাদ্যযন্ত্ৰৰ সলনি বলিষ্ঠ আৰু সুৰীয়া কণ্ঠৰ ব্যক্তিয়ে নৃত্য প্ৰদৰ্শনৰ সময়ত নৃত্যৰ দলটোৰ লগত সাধাৰণতে এজন কথক থাকিব যিয়ে স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে মনোৰঞ্জনমূলক পদ্য আবৃত্তি কৰে।

লাহো নৃত্যৰ অন্যান্য নাম

লাহো নৃত্যৰ আন বহুতো নাম আছে। ইয়াক চিপিয়া নৃত্য বুলিও জনা যায়। ইয়াক প্ৰায়ে স্থানীয় অনুষ্ঠানত পৰিবেশন কৰা হয়, বিশেষকৈ য’ত থলুৱা সংস্কৃতিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হয়, সন্মান কৰা হয় আৰু প্ৰদৰ্শন কৰা হয়। এই লোকনৃত্য মেঘালয়ৰ বীণা জনগোষ্ঠীৰ মাজতো বেলেগ নামেৰে বিখ্যাত। তাত লাহো নৃত্যক ৱাংলা নৃত্য বুলি জনা যায়।