অসম ৰাজ্যৰ দৃশ্যপট সৌন্দৰ্য আৰু ৰসাল সেউজ চাহ বাগিচাৰ বাবে পৰিচিত। ৰাজ্যৰ অর্থনীতিৰ অন্যতম প্রধান অৰিহণা যোগোৱা চাহ উদ্যোগটোৱে ৰাজ্যৰ হাজাৰ হাজাৰ লোকক নিয়োজিত কৰি তুলিছে৷ এই উদ্যোগৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ হৈছে অসমৰ চাহ জনজাতি, যিয়ে ইয়াৰ বিকাশত মুখ্য ভূমিকা পালন কৰিছে।

অসমৰ চাহ জনজাতি হৈছে ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা প্ৰধানকৈ বৰ্তমানৰ বিহাৰ, ঝাৰখণ্ড, ওড়িশা ৰাজ্যৰ পৰা ব্ৰিটিছ ঔপনিৱেশিক প্ৰশাসনে চাহ বাগিচাত কাম কৰিবলৈ ৰাজ্যখনলৈ অনা একাংশ লোক। "চাহ জনজাতি" শব্দটোৱে এই উদ্দেশ্যে অসমলৈ অনা বিভিন্ন জনজাতি আৰু অজনজাতীয় জনগোষ্ঠীক বুজায়।

চাহ জনজাতিসমূহে আদিবাসী, ওৰাং, মুণ্ডা, খৰিয়া আদি কেইবাটাও উপ-সম্প্ৰদায়ক সামৰি লৈছে। চাহ জনজাতিসকলৰ এক চহকী আৰু সজীৱ সংস্কৃতি আছে, যিটো তেওঁলোকৰ সংগীত, নৃত্য, খাদ্য, আৰু পৰম্পৰাগত সাজ-পোছাকত প্ৰতিফলিত হয়।

সংগীত আৰু নৃত্য চাহ জনজাতিসকলৰ সংস্কৃতিৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ। ঢোল, বাঁহী, মন্দাৰ (মাদল) আদি পৰম্পৰাগত বাদ্যযন্ত্ৰৰ ব্যৱহাৰেৰে তেওঁলোকৰ লোকসংগীতৰ চহকী পৰম্পৰা আছে। চাহ জনজাতিসকলৰ কেইবাটাও লোকনৃত্য আছে, প্ৰত্যেকৰে নিজস্ব শৈলী আৰু খোজ। কিছুমান জনপ্ৰিয় নৃত্যৰ ভিতৰত ঝুমুৰ, সান্থাল, ওৰাওন আদি।

তেওঁলোকৰ খাদ্যৰ এক অনন্য, যিয়ে তেওঁলোকৰ বৈচিত্ৰময় সাংস্কৃতিক শিপা প্ৰতিফলিত কৰে। স্থানীয় উপাদান যেনে চাউল, মাছ, মাংস, শাক-পাচলি আদি ব্যৱহাৰ কৰা এই খাদ্যৰ বৈশিষ্ট্য। চাহ জনজাতিসকলৰ নিজস্ব থলুৱা মদ্যপানো আছে, যাক হাণ্ডিয়া (/হাৰিয়া) বুলি জনা যায়, যিটো ধানৰ পৰা তৈয়াৰ কৰি মাটিৰ পাত্ৰত কিম্বন কৰা হয়।

চাহ জনজাতিৰ সাংস্কৃতিক শিপা প্ৰতিফলিত কৰা এক সুকীয়া সাজ-পোছাক ৰঙীন।মহিলাসকলে শাৰী আৰু ব্লাউজ পিন্ধে, পুৰুষে লুংগী আৰু চাৰ্ট পিন্ধে। ৰূপ, গুটি, খোলা, আৰু অন্যান্য সামগ্ৰীৰ পৰা তৈয়াৰী বেংগল, নেকেলেচ, কাণফুলি আদি পৰম্পৰাগত গহনাও পিন্ধে।

চাহ জনজাতিসকলৰ সংস্কৃতিত ধৰ্মই উল্লেখযোগ্য ভূমিকা পালন কৰে, আৰু তেওঁলোকে হিন্দু ধৰ্ম, খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম, জনজাতীয় ধৰ্ম আদি বিভিন্ন ধৰ্ম অনুসৰণ কৰে। তেওঁলোকৰ নিজস্ব পৰম্পৰাগত বিশ্বাস আৰু প্ৰথা আছে, যিবোৰ তেওঁলোকৰ থলুৱা পৰম্পৰাৰ মাজত গভীৰভাৱে শিপাই আছে।

পৰম্পৰাগত কাহিনীৰ বাহিৰেও চাহ জনজাতিসকলৰ বহু লোককথা আৰু আখ্যান আছে যিবোৰ প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ চলি আহিছে। এই কাহিনীবোৰে তেওঁলোকৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক প্ৰতিফলিত কৰাৰ লগতে তেওঁলোকৰ থলুৱা বিশ্বাস আৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ বিষয়ে তথ্য প্ৰদান কৰে।

অসমৰ চাহ জনজাতিসকলৰ সংস্কৃতি চহকী আৰু বৈচিত্ৰময়, তেওঁলোকৰ থলুৱা পৰম্পৰা আৰু যি অঞ্চলৰ পৰা তেওঁলোকক অসমলৈ অনা হৈছিল সেই অঞ্চলৰ সাংস্কৃতিক পদ্ধতিৰ মিশ্ৰণ। তেওঁলোকৰ সংগীত, নৃত্য, খাদ্য আৰু পৰম্পৰাগত সাজ-পোছাকত তেওঁলোকৰ সংস্কৃতি প্ৰতিফলিত হৈ ৰাজ্যখনৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ। তেওঁলোকৰ সংস্কৃতিক স্বীকৃতি আৰু প্ৰচাৰ কৰি আমি নিশ্চিত কৰিব পাৰোঁ যে চাহ জনজাতিসকলক ভাৰতৰ নাগৰিক হিচাপে প্ৰাপ্য সন্মান আৰু মৰ্যাদা প্ৰদান কৰা হয়।

অৱশ্যে বছৰ বছৰ ধৰি চাহ জনজাতিসকলেও বহু প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হৈছে। তেওঁলোকে চাহ বাগিচাৰ মালিকৰ শোষণ আৰু বৈষম্যৰ সন্মুখীন হৈছে, যিয়ে তেওঁলোকক শিক্ষা, স্বাস্থ্যসেৱা আৰু মান্য জীৱন-যাপনৰ দৰে মৌলিক অধিকাৰৰ পৰা প্ৰায়ে বঞ্চিত কৰি আহিছে। চাহ জনজাতি সকলকো সামাজিক বৰ্জনৰ বলি হোৱাৰ লগতে দ্বিতীয় শ্ৰেণীৰ নাগৰিক হিচাপে চোৱা-চিতা কৰা হৈছে।

শেহতীয়া বছৰবোৰত বিভিন্ন চৰকাৰী আৰু নাগৰিক সমাজৰ সংগঠনে চাহ জনজাতিসকলৰ জীৱন-যাপনৰ অৱস্থা আৰু সামগ্ৰিক মংগলৰ বাবে কাম কৰি আহিছে। শিক্ষা আৰু দক্ষতা বিকাশৰ কাৰ্যসূচীসমূহ মৌলিক সুবিধাসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম, যেনে গৃহ নিৰ্মাণ, অনাময় আৰু স্বাস্থ্যসেৱা। তদুপৰি, সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ প্ৰক্ৰিয়াত চাহ জনগোষ্ঠীৰ মহিলাসকলৰ অংশগ্ৰহণৰ প্ৰসাৰৰ বাবে পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰা হৈছে।