যুগ যুগ ধৰি বিভিন্ন গোটৰ লোকৰ প্ৰব্ৰজনে অসমক ভাৰতৰ বহুভাষিক, বহুসংস্কৃতিৰ, বহুধৰ্মীয় আৰু বহুজাতিক ৰাজ্যৰ ভিতৰত অন্যতম কৰি তুলিছে।এই জনগোষ্ঠীসমূহৰ ভিতৰত টুৰুঙ নামৰ এটা সুকীয়া পৰম্পৰা, সংস্কৃতি আৰু সামাজিক জীৱনৰ সৰু সম্প্ৰদায়ো অন্তৰ্ভুক্ত।টুৰুঙ জনগোষ্ঠী হৈছে অসমত বাস কৰা এক টাইমূলীয় জনগোষ্ঠী। জনসংখ্যাৰ ভিত্তিত ভাৰতত বাস কৰা টাইমূলীয় লোকৰ ভিতৰত টুৰুঙসকলেই ক্ষুদ্ৰতম গোট। অষ্টাদশ শতিকাত টুৰুঙসকলে ম্যানমাৰৰ পৰা উত্তৰ-পূব ভাৰতলৈ প্ৰব্ৰজন কৰি আহে।  তেওঁলোক মূলতঃ বৌদ্ধ ধৰ্মৰ অনুগামী আছিল, ১৯ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে তেওঁলোকে অসমত প্ৰৱেশ কৰিছিল। অসমৰ গোলাঘাট, যোৰহাট আৰু কাৰ্বি আংলং জিলাত বিয়পি আছে পাহুকীয়া, পাথাৰগাঁও, বছাপথাৰ, ৰাজাপুখুৰী তুৰুং গাঁও আৰু বালিপথাৰ আদি তুৰুং গাঁও।

টুৰুঙসকল মূলত পূৰ্বৰ বৃহত্তৰ চীনা সাম্ৰাজ্য বা বৰ্তমানৰ ম্যানমাৰৰ ম্যুঙ-মাও-খুন-চাঙ ৰাজ্যৰ বাসিন্দা আছিল। পিছলৈ তেওঁলোকে হোকাং উপত্যকাৰ টুৰুঙ নদীৰ পাৰত বসতি স্থাপন কৰে। ইয়াৰপৰাই তেওঁলোকে টুৰুঙ নাম পায়। সেই ঠাইত তেওঁলোক কিমান দিন আছিল সঠিককৈ জনা নাযায় যদিও তেওঁলোকে অসমলৈ আগেয়ে প্ৰব্ৰজন কৰি অহা নৰাসকলৰ পৰা আমন্ত্ৰণ লাভ কৰে। সেইমৰ্মে তেওঁলোক পাটকাই পৰ্বত পাৰ হৈ অসমলৈ আহে।

টুৰুঙ টাইৰ অন্যতম উপগোট বুলি বিশ্বাস কৰা হয়, দক্ষিণ-পূব এছিয়াৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত বিভিন্ন নামেৰে পৰিচিত –থাইলেণ্ডৰ চিয়ামী, লাওছৰ লাও, ইউনানৰ পাই ইত্যাদি। টাই উপগোটৰ বিভিন্ন অঞ্চলত স্থানীয় নামো বেলেগ বেলেগ। যেনে বাৰ্মাৰ শ্বান সকলক হটাই, মই, মাউং, টাই-লং, টাই-ন, টাই-মাও, টাই-নো, পু-টাই, পু-নং, হেই ইত্যাদি বুলি কোৱা হয়। উত্তৰ-পূব ভাৰতত বসবাস কৰা টাই গোটবোৰক আহোম, ফাকিয়াল, আইটোনিয়া, খামতি, খামিয়াং আৰু তুৰুং আদি স্থানীয় নামেৰেও জনা যায়। 

টাইসকলৰ প্ৰব্ৰজনৰ ইতিহাস ৫ম শতিকাৰ শেষৰ ফালে আৰু ষষ্ঠ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে দক্ষিণ-পশ্চিম চীনৰ পৰা বিশেষকৈ ইউনানৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা বুলি কোৱা হয়। আইৰিছ ভাষাবিজ্ঞান পণ্ডিত জি এ গ্ৰীৰচনে এইদৰে কৈছে: "ষষ্ঠ শতিকাত দক্ষিণ ইউনানৰ পাহাৰৰ পৰা নাম মাউ বা শ্বেলি উপত্যকা আৰু কাষৰীয়া অঞ্চললৈ নামি আহিছিল টাই প্ৰব্ৰজনৰ এক বৃহৎ ঢৌ।" আৰু উত্তৰ-পূব সীমান্তই লিখিছে: “টাই জনগোষ্ঠীয়ে ক্ৰমান্বয়ে উচ্চ ইৰাৱাডী আৰু ওপৰৰ চিণ্ডউইনৰ মাজত এক শক্তিশালী সাম্ৰাজ্য একত্ৰিত কৰিলে, যিটো প্ৰাৰম্ভিক কালত পং নামেৰে জনাজাত। কিন্তু দীৰ্ঘ সময়ৰ ভিতৰত পং সাম্ৰাজ্যই নিজকে অনুভৱ কৰাৰ আগতেই হকামাটি লঙত কাচিনৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পাইছিল আৰু সময়ৰ লগে লগে পাটকয় ৰেঞ্জৰ তললৈ আৰু হুকং উপত্যকালৈ সম্প্ৰসাৰিত হৈছিল, টাই (শ্বান) লোকসকলক খেদি পঠিয়াইছিল। এইদৰে অসম আৰু উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ অন্যান্য অঞ্চললৈ প্ৰব্ৰজন কৰা টাই বা শ্বান গোটবোৰ উত্তৰ বা উচ্চ বাৰ্মা (ম্যানমাৰ)ৰ বুলি ভবা হয়।

১৯ শতিকাৰ আৰম্ভণিতেহে টুৰুঙে অসমৰ ভৈয়ামত উপস্থিত হৈছিল। এইদৰে টুৰুঙক অসমত প্ৰৱেশ কৰা শেষ টাই গোট বুলি ক’ব পাৰি। গ্ৰীৰচনে কৈছে যে টুৰুঙসকল উচ্চ বাৰ্মাৰ উত্তৰ-পূবৰ মুং-মুং খান-ছাঙৰ পৰা আহি বাৰ্মাৰ চিণ্ডউইন নদীৰ সৰু উপনৈ তুৰুংগাপানী বা টুৰুংখা নদীৰ ওচৰত বসতি স্থাপন কৰিছিল। তুৰুংগাসকলে তেওঁলোকৰ নাম টুৰুংগাপানীৰ পৰাই লোৱা বুলি বিশ্বাস কৰে যদিও আন এটা তত্ত্বই কয় যে নদীখনৰ নাম তেওঁলোকৰ নামেৰে ৰখা হৈছিল। গ্ৰিয়াৰছনৰ মতে উত্তৰ শ্বানসকলক পৰিয়ালৰ আন আন শাখাই সদায় টাই লং বা ‘গ্ৰেট টাই’ বুলি কয়। শ্বান ভাষাত "ল" আৰু "ৰ" আখৰ মুক্তভাৱে বিনিময় কৰা হয়; এইদৰে টাই লং টাই ৰং হৈ পৰে। অসমত প্ৰৱেশ কৰা শানসকলৰ এটা অংশই এই নামটো ধৰি ৰাখিছিল, আৰু ইয়াৰ সদস্যসকলক টাইৰং, তুৰাং বা ছাম (শন)টুৰুঙ বুলি জনা যায়।

টাই-টুৰুঙসকলৰ সাজ-পাৰসমূহ বহুৰঙী হয়। মহিলাসকলে উৰ্ধাংশত মাপাই আৰু নিম্নাংশত মাবু (মেখেলা) পৰিধান কৰে। মাবু সাধাৰণতে ক'লা ৰঙৰ কাপোৰত নানাৰঙী ফুলবছা হয়। গা-চোলাক প্ল'ঙ বোলা হয়। পুৰুষসকললে আঁ‌চটনা শৈলীৰ ব'কা (লুঙী), ফাওচিদ (গামোচা) আৰু ফুন-বাম (শিৰোবস্ত্ৰ) পৰিধান কৰে।

তথ্য সংগৃহীত