ভাৰত দেশখন সৌন্দৰ্য আৰু ৰহস্যৰে ভৰা, আৰু ভাৰতত যদি কোনো অতি সুন্দৰ ঠাই আছে, তেন্তে সেয়া হ’ল ‘উত্তৰ-পূব’ অৰ্থাৎ উত্তৰ-পূব ভাৰত। এই দিশত এখন ৰাজ্য ‘ত্ৰিপুৰা’ আছে যিখন ইমান সুন্দৰ আৰু ৰহস্যৰে ভৰা যে আপুনি কল্পনাও কৰিব নোৱাৰে।

ত্ৰিপুৰাত এখন ঠাই আছে যাৰ নাম ‘ঊনাকোটি’। ঊনাকোটি ত্ৰিপুৰাৰ ৰাজধানী আগৰতলাৰ পৰা ১৭৮ কিলোমিটাৰ উত্তৰ-পূবত অৱস্থিত। এই ঠাইখন নিজৰ মাজতে এক ৰহস্য আৰু ইয়াৰ ইতিহাস আছে। এই ঠাইখন সুন্দৰ দৃশ্য, প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য আৰু ৰহস্যময় বস্তুৰে ভৰি আছে। এই ঠাইৰ নাম সমগ্ৰ বিশ্বতে বিখ্যাত, ঊনাকোটিৰ অৰণ্যত শিলৰ পৰা খোদিত হৈছে লাখ লাখ হিন্দু  সৰু-বৰ দেৱতাৰ মূৰ্তি। ইয়াত মূৰ্তিৰ সংখ্যা সামগ্ৰিকভাৱে ৯৯ লাখ ৯৯ হাজাৰ ৯৯৯ মূৰ্তি। এক কোটি হবলৈ মাত্ৰ এটা মূৰ্ত্তি বাকী। এই মূৰ্তি কোনে আৰু কিয় বনাইছিল তাৰ কোনো বৰ্ণনা ইতিহাসত পোৱা নাযায়। কেৱল পৌৰাণিক কাহিনীতহে তেওঁলোকৰ উল্লেখ আছে। ভগৱান শিৱ আৰু গণেশৰ বিশাল প্ৰতিমা আছে যিবোৰ নিজৰ মাজতে এক ৰহস্য। এই ঠাইত এনে কিছুমান পথ আছে যিবোৰ শিলৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যায়। কিন্তু সেই ৰহস্যবোৰ কোনেও সমাধান কৰিব পৰা নাই। উনাকোটিৰ বহু মাইল দূৰলৈকে মানুহৰ জনসংখ্যা নাই। ইয়াত কেৱল পৰিষ্কাৰ পৰিৱেশ, ঘন অৰণ্য আৰু জলাশয় আছে। ইয়াৰ ফলত এই ঠাইখন ৰহস্যৰে ভৰি পৰে যে যেতিয়া ইয়াত দূৰ-দূৰণিৰ মানুহৰ বাসস্থান নাই, তেন্তে ইমান ঘন অৰণ্যত কোনে লাখ লাখ মূৰ্তি বনাইছিল আৰু তেওঁলোকে কিয় এক কোটি মূৰ্তি নিৰ্মাণ নকৰিলে, মাত্ৰ ৯৯ লাখ ৯৯ হাজাৰ ৯৯৯ মূৰ্তিহে নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল।

ঊনাকোটিত দুবিধ ভাস্কৰ্য্য পোৱা যায়, এটা শিলেৰে নিৰ্মিত আৰু আনটো শিলত খোদিত ভাস্কৰ্য্য। ইয়াত বেছিভাগেই হিন্দু ধৰ্মৰ সৈতে জড়িত প্ৰতিমূৰ্তি আছে, য’ত ভগৱান শিৱ, দেৱী দুৰ্গা, ভগৱান বিষ্ণু, ভগৱান গণেশৰ প্ৰতিমা আছে। উনাকোটেশ্বৰ নামেৰে জনাজাত এই স্থানৰ মাজমজিয়াত ভগৱান শিৱৰ এটা বিশাল প্ৰতিমূৰ্তি আছে। ভগৱান শিৱৰ এই মূৰ্তিটো প্ৰায় ৩০ ফুট ওখ। ইয়াৰ উপৰিও ভগৱান শিৱৰ বিশাল প্ৰতিমূৰ্তিৰ লগতে আন দুটা মূৰ্তিও উপস্থিত আছে, ইয়াৰে এটা হৈছে মা দুৰ্গাৰ মূৰ্তি। ইয়াৰ বাহিৰেও ইয়াত আন বহুতো ভাস্কৰ্য্য নিৰ্মাণ কৰা হৈছে।

এই স্থানৰ প্ৰধান আকৰ্ষণসমূহৰ ভিতৰত আছে ভগৱান গণেশৰ বিস্ময়কৰ মূৰ্তিসমূহ। য’ত গণেশৰ চাৰিটা বাহু আৰু বাহিৰলৈ ওলাই থকা তিনিটা দাঁতৰ চিত্ৰণ কৰা হৈছে। ইয়াৰ বাহিৰেও চাৰিটা দাঁত আৰু আঠটা বাহু থকা ভগৱান গণেশৰ আৰু দুটা মূৰ্তিও আছে। এই আচৰিত ভাস্কৰ্য্যবোৰৰ বাবেই এই ঠাইখনে যথেষ্ট দুঃসাহসিকতাৰ সৃষ্টি কৰে। এই ঠাইখনৰ লগত জড়িত পৌৰাণিক বিশ্বাসৰ বিষয়ে অধিক জানি লওক। কালভৈৰৱৰ মূৰ্তিটো ৩০ ফুট ওখ যদিও উনাকোটিত ইমানবোৰ মূৰ্তি আছে যে মনত ৰাখিব নোৱাৰিব। ভগৱান শিৱ আৰু গণেশৰ উপৰিও শিলৰ পৰা খোদিত কৰা কালভৈৰৱৰ ৩০ ফুট ওখ মূৰ্তিও আছে। আৰু ইয়াত কালভৈৰৱৰ বিশাল প্ৰতিমা চাবলৈ পৃথিৱীৰ চুকে-কোণৰ পৰা মানুহ আহে।

কিংবদন্তিত কালু নামৰ এজন শিল্পকাৰৰ কথা কোৱা হয়, যিয়ে ভগৱান পাৰ্বতী শিৱ আৰু তেওঁলোকৰ সতীৰ্থসকলৰ সৈতে কৈলাশ পৰ্বতলৈ যাবলৈ অনুৰোধ কৰিছিল। এই সময়তে পাৰ্বতীয়ে তেওঁক প্ৰভুক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ মাত্ৰ এটা ৰাতিত শিৱ আৰু তেওঁৰ দলৰ ১,০০,০০,০০০ শিলৰ ভাস্কৰ্য্য নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আদেশ দিছিল। আৰু এটা ৰাতিতে ভাস্কৰ্য্য নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু সক্ষম হয়, কিন্তু পুৱা উঠি যেতিয়া হিচাপ কৰে তেতিয়া এক কোটি হবলৈ এটা মূৰ্ত্তি কম পায়।সেইবাবে তেওঁক শিৱই কৈলাশলৈ যোৱাত বাধা দিলে। বংগত পাল সাম্ৰাজ্যৰ ৰাজত্বকালত উনাকোটি হিন্দুসকলৰ এটা প্ৰধান তীৰ্থস্থান হৈ পৰিলেও কিছুমান পুৰাতত্ত্ববিদৰ মতে ই হয়তো ধ্যান-ধাৰণাৰ বাবেও বৌদ্ধ ধৰ্মৰ স্থান আছিল।

ঊনাকোটিৰ মনোমোহা কাহিনীটো ভগৱান শিৱৰ সৈতে জড়িত বুলিও কোৱা হয়। কিংবদন্তি অনুসৰি ভগৱান শিৱই কাশীলৈ যোৱাৰ পথত এই ঠাইত এৰাতি কটাইছিল। তেওঁৰ লগত আছিল ৯৯ ৯৯ ৯৯৯ গৰাকী দেৱ-দেৱী। কিন্তু সূৰ্য্যোদয়ৰ আগত সকলোকে উঠিবলৈ আদেশ দিছিল। এৰাতিৰ জিৰণি লোৱাৰ পিছত পিছদিনা পুৱা কেৱল ভগৱান শিৱহে সাৰ পাই উঠিছিল, সেই সময়ত বাকী সকলো শুই আছিল। এইবাবে শিৱই তাত উপস্থিত থকা আন সকলো দেৱ-দেৱীৰ ওপৰত অভিশাপ দি তেওঁলোকক শিললৈ পৰিণত কৰিলে, আৰু এইদৰেই এই স্থানৰ অস্তিত্ব আহিল।

ওচৰৰ সকলো লোক ইয়ালৈ আহি এই মূৰ্তিসমূহক পূজা কৰে। এপ্ৰিল মাহৰ ভিতৰত প্ৰতি বছৰে ইয়াত অশোকাষ্টমী মেলাৰ আয়োজন কৰা হয় আৰু ইয়ালৈ দূৰ-দূৰণিৰ পৰা হাজাৰ হাজাৰ ভক্ত আহে। ইয়াৰ উপৰিও জানুৱাৰী মাহত ইয়াত আন এক সৰু উৎসৱৰ আয়োজন কৰা হয়। দেশ-বিদেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা এতিয়া ইয়াত থকা আচৰিত ভাস্কৰ্য্যবোৰ চাবলৈ আহে। এই ঠাইখন এতিয়া এক বিখ্যাত পৰ্যটনস্থলীত পৰিণত হৈছে।