ইন্দ্ৰ যাত্ৰা বা "য়েনিয়া" ছিকিমৰ "নেৱাৰ" সম্প্ৰদায়ৰ বাবে আটাইতকৈ ডাঙৰ উৎসৱ আৰু সমগ্ৰ ৰাজ্যতে ইয়াক অতি উৎসাহ উদ্দীপনাৰে পালন কৰা হয়। হিন্দু বৰষুণ দেৱতা আৰু স্বৰ্গৰজা ভগৱান ইন্দ্ৰৰ নামেৰে নামাকৰণ কৰা এই উৎসৱৰ মূল উদ্দেশ্য হৈছে বৰষুণ আৰু বৰষুণৰ ৰূপত তেওঁৰ আশীৰ্বাদ লাভ কৰা। ঢোলৰ স্পন্দনৰ সৈতে বিশাল ৰথ শোভাযাত্ৰা, মুখা পিন্ধা নৃত্য পৰিবেশন আৰু বিভিন্ন ধ্ৰুপদী নৃত্য পৰিবেশন সাংস্কৃতিক সদিচ্ছাৰে গেংটকৰ ৰাজপথ আৱৰি ধৰা এই সজীৱ উৎসৱৰ অবিচ্ছেদ্য উপাদান।  সাংস্কৃতিকপ্ৰেমী, সমাজবিজ্ঞানী আৰু নৃতত্ত্ববিদসকলৰ বাবে এইটোৱেই হৈছে ছিকিম আৰু উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ অন্যান্য প্ৰান্ত ভ্ৰমণৰ পৰিকল্পনা কৰাৰ সৰ্বোত্তম সময়।

উৎসৱৰ ইতিহাস

এই উৎসৱৰ কিংবদন্তি বৈদিক যুগৰ পৰাই আৰম্ভ হৈছে যেতিয়া ভগৱান ইন্দ্ৰই মাকৰ বাবে উপত্যকাৰ পৰা বিৰল আৰু সুগন্ধি ‘পৰিজাত ফুল’ চুৰি কৰি থকা অৱস্থাত ধৰা পৰাৰ পিছত তেওঁৰ প্ৰকৃত পৰিচয়ৰ প্ৰতি অজ্ঞাত কাঠমাণ্ডু উপত্যকাৰ ৰাইজে তেওঁক কাৰাগাৰত বন্দী কৰি ৰাখিছিল। তেতিয়া ৰাইজে উপলব্ধি কৰিলে যে তেওঁ প্ৰকৃততে কোন, তেওঁলোকে তেওঁক মুকলি কৰি দিলে আৰু এটি ৰঙীন উৎসৱ তেওঁৰ নামত উৎসৰ্গা কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিলে, লগতে বিনিময়ত তেওঁক প্ৰতি বছৰে উপত্যকা ভ্ৰমণ কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিলে, যাৰ ফলত বৰষুণ আৰু সমৃদ্ধিৰ আশীৰ্বাদ পালে।

যদিও ই মূলত নেপালী উৎসৱ, তথাপিও ছিকিমৰ নেপালী নেৱাৰ গুঠি সম্প্ৰদায়ে ইয়াক অতি উৎসাহেৰে পালন কৰে আৰু ২০০০ চনত ইয়াত আৰম্ভ কৰা হয় আৰু তাৰ পিছত ২০১১ চনত ৰাজ্যত ৰাজ্যিক বন্ধ ঘোষণা কৰা হয়। আগষ্ট-ছেপ্টেম্বৰ মাহৰ আশে-পাশে উদযাপন কৰা এই অসাধাৰণ সাংস্কৃতিক উৎসৱ ইন্দ্ৰযাত্ৰা আঠদিন ধৰি সমগ্ৰ উপত্যকাটোক সজীৱ কৰি তোলাৰ লগতে চৌদিশে এক উৎসৱমুখৰ পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰে। সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান, ৰথ শোভাযাত্ৰা আৰু বিভিন্ন দেৱতা আৰু দানৱক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা মুখা পিন্ধা নৃত্য প্ৰদৰ্শনে সকলোকে মন্ত্ৰমুগ্ধ কৰি তোলে।উদযাপনৰ আৰম্ভণিতে চহৰৰ মাজমজিয়াত "যোচিন" নামৰ এটা আনুষ্ঠানিক স্তম্ভ স্থাপন কৰা হয়, যিটো ইন্দ্ৰৰ উপস্থিতি আৰু আশীৰ্বাদৰ প্ৰতীক।

এই উৎসৱৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ আকৰ্ষণ হৈছে এক বিশাল শোভাযাত্ৰা যিটো ভানু পাৰ্কত বিভিন্ন ধৰ্মীয় অনুষ্ঠান পৰিৱেশন কৰি গেংটকৰ ৰাজপথৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যায়। প্ৰতিযোগিতাৰ সময়ত পুলু কিশী, লালী, মহাকালি, সাভা ভাকুকে ধৰি কেইবাটাও মুখা পিন্ধা নৃত্য প্ৰদৰ্শনে সকলো দৰ্শকক এক মন্ত্ৰমুগ্ধকৰ দৃশ্য প্ৰদান কৰে। ইন্দ্ৰ যাত্ৰা উৎসৱৰ আন এক প্ৰত্যাশিত অনুষ্ঠান হ’ল ‘কুমাৰী যাত্ৰা’ য’ত জীৱিত দেৱী ‘কুমাৰী’, দেৱী ‘তেলজু’ৰ অৱতাৰক ৰথত শোভাযাত্ৰা কৰি উলিয়াই অনা হয়। কুমাৰীৰ আভাস পাবলৈ মানুহে বৃহৎ সংখ্যক গোট খায়, যিয়ে তেওঁলোকক সুখী আৰু আনন্দময় জীৱনৰ আশীৰ্বাদ দিয়ে।