অসমৰ মাজুলী বিশ্বৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ নদীদ্বীপ। ইয়াক প্ৰধানকৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী আৰু ইয়াৰ উপনৈসমূহে গঠন কৰিছিল। এই দ্বীপটো অসমৰ নৱবৈষ্ণৱী সংস্কৃতিৰ কেন্দ্ৰবিন্দু। মাজুলীৰে এখন বিখ্যাত সত্ৰ হ’ল কমলাবাৰী সত্ৰ। ১৬৭৩ চনত বদলা পদ্ম আতাই এই‌‌ সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। এওঁৰ প্ৰকৃত নাম কমলাকান্ত আতা। মহাপুৰুষ শংকৰদেৱৰ আজ্ঞামৰ্মে মাধৱদেৱৰ গাৰ বদ্বল দি ধৰ্মপ্ৰচাৰৰ অনুমতি দিয়াত বদলা নাম পায়। সেয়ে বদলা পদ্ম আতাৰুপে পৰিচিত হয়। শ্ৰীশ্ৰী উত্তৰ কমলাবাৰী সত্ৰ অন্যতম ধৰ্মীয় আৰু সাংস্কৃতিক মঠ আৰু ই মাজুলী দ্বীপৰ মধ্য অংশত অৱস্থিত। মাজুলীৰ কমলাবাৰী চহৰৰ পৰা ১.৫ কিলোমিটাৰ দূৰত্বত।অংকীয়া ভাওনা, গায়ন বায়ন, সত্ৰীয়া নৃত্য, সূত্ৰধৰ নৃত্য, মাটি আখৰা আদি বহুতো পৰিবেশন কলা আৰু সাংস্কৃতিক অনুশীলনৰ বাবে এই সত্ৰ বিখ্যাত। এইখন সত্ৰ মূলতঃ চাৰিভাগ - মূল কমলাবাৰী, উত্তৰ কমলাবাৰী, মধ্য কমলাবাৰী আৰু নতুন কমলাবাৰী।সত্ৰৰ চৌহদটো বৃহৎ অঞ্চলত বিস্তৃত। দীৰ্ঘ বছৰ ধৰি সংস্কৃতি, শিল্প, সাহিত্য আৰু ধ্ৰুপদী অধ্যয়ন অব্যাহত আছে। এই সত্ৰই সংস্কৃতি খণ্ডত ৰাজ্যৰ বহু মহান ব্যক্তিত্বৰ সৃষ্টি কৰিছে। এই সত্ৰত মুক্তিৰ বায়ন আৰু প্ৰয়াত মণিৰাম দত্তৰ দৰে বহু পৰিচিত শিল্পী আছে যিয়ে অসমৰ শাস্ত্ৰীয় নৃত্যৰ মৰ্যাদা উন্নীতকৰণৰ দিশত বহুখিনি অৱদান আগবঢ়াইছিল। এই সত্ৰত প্ৰশিক্ষণ লাভ কৰা শিল্পী আৰু শিষ্যসকলে ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় দুয়োটা মঞ্চতে অনুষ্ঠান পৰিৱেশন কৰে। এই সত্ৰই অসম ৰাজ্যৰ শাস্ত্ৰীয় নৃত্যৰ মৰ্যাদা আৰু সাংস্কৃতিক উদ্যোগত যথেষ্ট অৱদান আগবঢ়াইছে। এই সত্ৰৰ অন্যতম জনপ্ৰিয় নৃত্য হৈছে মাটিআখৰা। সত্ৰৰ ভিতৰত প্ৰায় ২০০ জন ভক্তই বাস কৰে আৰু সত্ৰৰ পৰিচালন মুৰব্বীক সত্ৰ অধিকাৰী বুলি কোৱা হয়। য'ত সকলো ভক্ত আৰু সতাধিকাৰীয়ে বাস কৰে, সেই ঘৰটোক ব'হা বোলা হয়। এই সত্ৰৰ অন্যতম জনপ্ৰিয় নৃত্য হৈছে মাটিয়াখৰা। য'ত সকলো ভক্ত আৰু সতাধিকাৰীয়ে বাস কৰে, সেই ঘৰটোক ব'হা বোলা হয়। সত্ৰত এটা সংগ্ৰহালয় আছে য’ত বহুতো মূল্যৱান আৰু বিৰল প্ৰাচীন সামগ্ৰী সংৰক্ষিত হৈ আছে। তাৰে ভিতৰত হৈছে শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ আৰু মাধৱদেৱে ৰচনা কৰা পাণ্ডুলিপি,শিলত শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱৰ পদচিহ্ন।

সত্ৰত বসবাস কৰা লোকসকলক দুটা ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি সত্ৰাধিকাৰ আৰু ভক্ত। সত্ৰাধিকাৰ সত্ৰৰ ধৰ্মীয় আৰু প্ৰশাসনিক মুৰব্বী আৰু সত্ৰৰ ভিতৰত স্থায়ীভাৱে থকা সকলক ভক্ত বুলি জনা যায়। সত্ৰৰ কাম-কাজৰ লগত জড়িত বিভিন্ন ধৰণৰ কৰ্তব্যৰ দায়িত্ব পালন কৰে। এই কৰ্তব্যসমূহ প্ৰশাসনিক, ৰক্ষণাবেক্ষণ, ধৰ্মীয়, আৰু ধৰ্মীয় সহ সাংস্কৃতিক কাৰ্য্যকলাপ ইত্যাদি। সংগ্ৰহালয় আৰু কোষাগাৰ নামঘৰৰ দক্ষিণ দিশত কেন্দ্ৰত অৱস্থিত। সত্ৰাধিকাৰৰ বাসগৃহ আৰু কাৰ্যালয় পূব দিশত অৱস্থিত। সত্ৰাধিকাৰৰ বাসগৃহৰ কাষতে ধানৰ ষ্ট’ৰ ৰুম। গৰুৰ গোহালি, দৈনন্দিন কাম-কাজৰ বাবে মুকলি ঠাই  আৰু সৰু সৰু বাগিচাও ঠাইখনৰ ভিতৰত পোৱা যায়। এই স্থানত পুখুৰীও আছে। এই সত্ৰৰ পৰিৱেশ আৰ্দ্ৰ ভূমি আৰু ঘন গছ-গছনিৰে গঠিত। বেছিভাগ পৰিৱেশ ডাঠ গছ-গছনি, জলজ উদ্ভিদ আৰু ঘাঁহেৰে আবৃত। জলভাগৰ চাৰিওফালে ঘন বাঁহৰ খাঁজ আৰু মিশ্ৰিত উদ্ভিদ প্ৰজাতিৰ গছ-গছনি থাকে। এই সত্ৰৰ পৰিৱেশে এই অঞ্চলৰ জৈৱ বৈচিত্ৰ্য বজাই ৰখাত সহায় কৰে। এই অঞ্চলত কোনো ধৰণৰ নিৰ্মাণ কাৰ্য্যকলাপ কঠোৰভাৱে নিষিদ্ধ কৰা হৈছে। ইয়াৰ মানুহবোৰ ইমানেই বন্ধুত্বপূৰ্ণ যে তেওঁলোকৰ জীৱনশৈলী আৰু সংস্কৃতিৰ বিষয়ে বহু কথাই জানিব পাৰিব৷ বহুতো ধুনীয়া পৌৰাণিক চৰিত্ৰৰ ভাস্কৰ্য্যৰ বাবেও এই ঠাইখন জনপ্ৰিয়।