ভাৰতৰ চহকী আৰু সজীৱ ইতিহাস খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৩০০০ চনৰ পৰাই আৰম্ভ হৈছে, উপমহাদেশৰ পৰাই হয়তো ৰজাৰ শাসনৰ অন্ত পৰিছিল কিন্তু এই ৰাজপৰিয়ালৰ উত্তৰাধিকাৰে সময়ৰ পৰীক্ষাত থিয় দিছে। ভাৰতীয় ইতিহাস ৰাজকুমাৰ-ৰাজকুমাৰীৰ কাহিনী, তেওঁলোকৰ বিজয়, চহকী জীৱনশৈলী, ফেশ্বন আৰু সংস্কৃতিৰ কাহিনীৰে গঠিত। ১৯৪০-১৯৪৯ চনৰ পৰা জয়পুৰৰ তৃতীয় মহাৰাণী গায়ত্ৰী দেৱী আছিল নিজৰ মনৰ কথা ক’বলৈ ভয় নকৰা সেই সময়ৰ আটাইতকৈ সুন্দৰী এগৰাকী ৰাণী, এগৰাকী ৰাজনীতিবিদ, এগৰাকী সমাজকৰ্মী, যি আছিল এগৰাকী মাৰ্জিত শৈলীৰ জ্ঞানৰ বাবে পৰিচিত ফেশ্বন আইকন। তেওঁৰ মতাদৰ্শ, ব্যক্তিগত শৈলীৰ জ্ঞান আৰু এখন উন্নত পৃথিৱীৰ দৃষ্টিভংগীয়ে তেওঁক ইতিহাসৰ পৃষ্ঠাত এগৰাকী প্ৰকৃত ৰাণী হিচাপে স্থান দিছিল।

মহাৰাণী গায়ত্ৰী দেৱী জন্মসূত্ৰে কুচ বিহাৰ হিন্দু শ্বাহী বংশৰ সদস্য আছিল। তেওঁৰ মাতৃ আছিল বৰোদাৰ মাৰাঠা ৰাজকুমাৰী ইন্দিৰা ৰাজে, মহাৰাজ সয়াজীৰাওৰ একমাত্ৰ সন্তান আৰু তেওঁ জগদীপেন্দ্ৰ নাৰায়ণৰ ভগ্নী আছিল। তেওঁৰ পিতৃ পশ্চিমবংগৰ কুচবিহাৰৰ মহাৰাজা জিতেন্দ্ৰ নাৰায়ণ। গায়ত্ৰীয়ে শান্তিনিকেতনৰ বিশ্ব-ভাৰতী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ লণ্ডনৰ গ্লেণ্ডোৱাৰ প্ৰেপাৰেটৰী স্কুলত অধ্যয়ন কৰিছিল। পিছলৈ মাক আৰু ভাই-ভনীৰ সৈতে ছুইজাৰলেণ্ডৰ ল’জান ভ্ৰমণৰ সময়ত লণ্ডন স্কুল অৱ চেক্ৰেটাৰীজ, ব্রিলাণ্টমণ্ট আৰু মাংকি ক্লাব লণ্ডনত সচিবালয়ৰ দক্ষতা আহৰণ কৰে।১২ বছৰ বয়সত কলিকতাত পিতৃ-মাতৃৰ ওচৰলৈ যোৱাৰ সময়ত জয়পুৰৰ দ্বিতীয় ছাৱাই মান সিংহক লগ পায়। তেওঁৰ ১৯ বছৰ বয়সত বিয়া হ’বলৈ সন্মত হৈছিল আৰু সেই সময়ত সেয়া আছিল প্ৰেমৰ বিবাহ।মহাৰাজা ছাৱাই মান সিং দ্বিতীয়ৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হোৱাৰ পিছত তেওঁ ৰাজকীয় শৈলীৰে জীৱন যাপন কৰিছিল। তেওঁ অত্যন্ত ধুনীয়া আছিল । জনপ্ৰিয় Vogue আলোচনীখনে বিশ্বৰ ১০ গৰাকী ধুনীয়া মহিলাৰ তালিকাত তেওঁৰ নাম সংযোজন কৰে।

১৯৪৭ চনত ভাৰত বিভাজন আৰু স্বাধীনতাৰ পিছত ১৯৬২ চনত গায়ত্ৰী দেৱীয়ে পদৰ বাবে প্ৰচাৰ চলাই লোকসভা জিলাৰ পৰা জয়লাভ কৰে আৰু জানিব পৰা মতে ইতিহাসৰ সৰ্বাধিক ব্যৱধানত জয়ী হয়। ১৯৬৭ চনৰ পৰা ১৯৭১ চনৰ ভিতৰত চি ৰাজাগোপালাচাৰীয়ে গঠন কৰা স্বতন্ত্ৰ পাৰ্টিৰ সদস্য হিচাপে ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছ দলৰ বিৰুদ্ধে প্ৰচাৰ চলাই এই আসনখন দখল কৰিছিল।গায়ত্ৰী আছিল এগৰাকী বিশেষ উৎসাহী ৰাইডাৰ। তেখেত আছিল এগৰাকী নিপুণ প'লো খেলুৱৈ আৰু নিশাস্ত্ৰকাৰী আৰু "চিকাৰ", জীৱ-জন্তু চিকাৰ কৰি সময় কটাবলৈ ভাল পাইছিল। গায়ত্ৰীৰ অটোম’বাইলৰ প্ৰতি আছিল আকৰ্ষণ আৰু তেওঁক ভাৰতলৈ প্ৰথম W126 মডেল ৫০০ SEL অনাৰ কৃতিত্ব দিয়া হয়, যিটো পিছলৈ মালয়েছিয়ালৈ ৰপ্তানি কৰা হয়। তেওঁৰ এখন বিমান আৰু কেইবাখনো ৰ’লছ ৰয়েচ গাড়ীও আছিল।

নাৰী সৱলীকৰণ আৰু নাৰী অধিকাৰৰ প্ৰতি সদায় সহায় সহযোগিতা আগবঢ়াইছিল। শিক্ষাই বিকাশৰ প্ৰথম পদক্ষেপ সেয়ে জয়পুৰত ছোৱালীৰ বাবে এখন বিদ্যালয় নিৰ্মাণ কৰিছিল। লগতে তেওঁৰ প্ৰয়াত স্বামী মহাৰাজা ছাৱাই মান সিং বিদ্যালয়ৰ স্মৃতিত এখন সহ-শিক্ষা বিদ্যালয় মুকলি কৰে। তেখেতে ৪০ জনীয়া মহাৰাণী গায়ত্ৰী দেৱী বালিকা বিদ্যালয় আৰম্ভ কৰে, যিখন বিদ্যালয় পিছলৈ দেশৰ অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ বিদ্যালয় হিচাপে পৰিগণিত হয়। সেই সময়ত ইয়াৰ এজন ইংৰাজী প্ৰশিক্ষক আছিল। তেওঁৰ শৈক্ষিক প্ৰচেষ্টাত ৩০ হাজাৰৰো অধিক ছোৱালী আৰু মহিলা উপকৃত হয়। কাৰাগাৰৰ পৰা মুক্তি পোৱাৰ পিছত তেওঁ নিজৰ আত্মজীৱনী লিখিছিল, "দ্য প্ৰিন্সেছ ৰিমেম্বাৰ্ছ"। স্বামীৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁক "ৰাজ মাতা" উপাধিৰে সন্মানিত কৰা হয়।

গায়ত্ৰী দেৱীৰ চিফন শাৰীয়ে তেওঁক আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্বীকৃতি আৰু ফেশ্বন আইকন হিচাপে ট্ৰেডমাৰ্ক মৰ্যাদা লাভ কৰে। তেওঁৰ শৈলীৰ নিৰ্দোষ জ্ঞান কোনো ধৰণৰ ফ্ৰিল নোহোৱাকৈ ৰয়েল ফ্লেয়াৰৰ এক নিখুঁত উদাহৰণ। তাৰ স্বকীয় ৰূপটো গোটেই ৰাজত্বকালত টিকি থাকিল কাৰণ তেওঁ সুক্ষ্ম পেষ্টেল শ্বেডৰ গোৰ্জিয়াছ চিফন শাৰী আৰু বিনয়ী ব্লাউজ পিন্ধিছিল, সযতনে নিৰ্বাচিত লিপষ্টিক ৰং আৰু আড়ম্বৰপূৰ্ণ মুকুতা আৰু পান্নাৰ গহনাৰে সুন্দৰভাৱে পৰিপূৰক।

গায়ত্ৰী দেৱী কৃপা আৰু ৰাজত্বৰ সমাৰ্থক। তেওঁৰ প্ৰগতিশীল ধাৰণাসমূহে পৰম্পৰাগত নীতি-নিয়মক প্ৰত্যাহ্বান জনাইছিল আৰু এনে ভৱিষ্যতৰ পথ প্ৰশস্ত কৰিছিল য’ত মহিলাসকলে দায়িত্ব ল’ব আৰু তেওঁ আছিল কণমানি ছোৱালীৰ বাবে এক উত্থানশীল কণ্ঠ আৰু প্ৰকৃত অৰ্থত এগৰাকী ৰাণী।