২২ জুন অৰ্থাৎ কালিৰ পৰা উখল-মাখল হৈ পৰিব নীলাচল বুকু । বহু সাধু-শন্তৰ পৰা আদি কৰি দেশী-বিদেশী পৰ্যটকে ভিৰ কৰিব মা কামাখ্যা দেৱালয় । কাৰণ কালিৰ পৰা আৰম্ভ অম্বুবাচী মেলা।

২২ জুনৰ দুপৰীয়া ২.৫৬ বজাত প্ৰবৃত্তিৰ লগে লগে মা কামাখ্যাৰ দুৱাৰ বন্ধ হ'ব । ২৬ জুনত নিবৃত্তিৰ পিছতেই ভক্তৰ বাবে খোল খাব মা কামাখ্যাৰ দুৱাৰ ।

অম্বুবাচী মেলা হৈছে গুৱাহাটীৰ কামাখ্যা মন্দিৰত আয়োজন কৰা বাৰ্ষিক মেলা। নিলাচল পাহাৰৰ ওপৰত অৱস্থিত এই মন্দিৰ অসমৰ অন্যতম বিখ্যাত পৰ্যটনস্থলী। কামাখ্যা মন্দিৰ ৫২টা শক্তিপীঠৰ ভিতৰত অন্যতম আৰু এই স্থানত শক্তিৰ যৌনাংগ সৰি পৰিছিল বুলি ধাৰণা কৰা হয়।ই এক হিন্দু ধৰ্মীয় উৎসৱ আৰু ঋতুৰ সেই সময়খিনি যেতিয়া মাতৃ প্ৰকৃতি বা কামাখ্যাৰ মন্দিৰত কামাখ্যা মাৰ ঋতুস্ৰাৱ হয়।এই সময়ত মন্দিৰৰ দেৱী কামাখ্যাই বাৰ্ষিক ঋতুচক্ৰৰ মাজেৰে পাৰ হৈ যায় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।ই পূব ভাৰতৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য উৎসৱসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম । ইয়াত তেওঁক মূৰ্তি হিচাপে নহয়, যোনি সদৃশ শিলত পূজা কৰা হয়। এইদৰে প্ৰতিবছৰে অম্বুবাচী বা দেৱীৰ ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত ইয়াত বহু সংখ্যক ভক্তই ধৰ্মীয় ৰীতি-নীতি সম্পাদন কৰিবলৈ সমবেত হয়। জুন মাহত ৪ দিন ধৰি কামাখ্যা মন্দিৰৰ সমীপত মেলা অনুষ্ঠিত কৰা হয়। এই মেলাৰ আন এটা নাম হ’ল আমেতি বা তান্ত্ৰিক উৰ্বৰতা উৎসৱ য’ত বহু তান্ত্ৰিক তপস্বীয়ে বাৰ্ষিক মেলাত ৰাজহুৱাভাৱে উপস্থিত থাকে, আনহাতে বছৰৰ বাকী সময়খিনি তেওঁলোকে বিচ্ছিন্নভাৱে বাস কৰে। এই উৎসৱত বিভিন্ন তান্ত্ৰিক ৰীতি-নীতি পালন কৰা হয়।

উৎসৱৰ ইতিহাস

হিন্দু পৌৰাণিক কাহিনী অনুসৰি দেৱীৰনিজৰ দেউতাকে স্বামী শিৱক অসংখ্য লোকৰ সন্মুখত অপমান কৰাৰ সময়ত নিজকে হত্যা কৰা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। তেওঁৰ মৃত্যুৰ খবৰ শুনি; শিৱ অত্যন্ত ক্ৰোধিত হৈ, কান্ধত দেহ লৈ তাণ্ডৱ বা ধ্বংসৰ নৃত্য পৰিৱেশন কৰিছিল।যদি তাণ্ডৱ সম্পূৰ্ণ কৰিলেহেঁতেন তেন্তে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন ধ্বংস হৈ গ’লহেঁতেন। তেওঁক ৰখাবলৈসেই সময়ত বিষ্ণুৱে নিজৰ সুদৰ্শন চক্ৰৰে দেৱী মাৰ শৰীৰক ৫২টা ভাগত বিভক্ত কৰি হতাশ আৰু ক্ৰোধিত ভগৱানৰ পৰা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডক ৰক্ষা কৰিলে। প্ৰতিটো অংশ ভাৰতৰ বিভিন্ন অঞ্চলৰ ওপৰত পৰিছিল যিবোৰ শক্তি পীঠ নামেৰে জনাজাত। কামাখ্যা মন্দিৰ থকা ঠাইত শক্তিৰ গৰ্ভ আৰু যৌনাংগ সৰি পৰা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। য’ত ভক্তসকলে কামাখ্যা মন্দিৰ দেৱীক উৎসৰ্গা কৰি নিৰ্মাণ কৰিছিল। ষোড়শ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে কামাখ্যাৰ মন্দিৰটো এবাৰ ধ্বংস কৰি কুচ বিহাৰৰ ৰজাই পুনৰ নিৰ্মাণ কৰা বুলিও বিশ্বাস কৰা হয়আৰু ইয়াক যথেষ্ট অনন্যভাৱে ৰূপাংকন কৰিছিল। মন্দিৰত চাৰিটা প্ৰাৰ্থনা কক্ষ আছে: গৰ্বাগ্ৰীহা, কলান্ত, পঞ্চৰত্ন, আৰু নটামন্দিৰমং। প্ৰথম আৰু আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কক্ষটোৱে মন্দিৰৰ পবিত্ৰস্থানলৈ লৈ যায় যিটো এটা গুহাৰ আকৃতিৰ। যদিও কক্ষটোত দেৱীৰ মূৰ্তি বা প্ৰতিমূৰ্তি নাথাকে। 

অম্বুবাচী মেলাৰ তাৎপৰ্য্য

“অম্বুবাচী” মানে “পানীৰ সৈতে কথা কোৱা”, ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল এই মাহত আশা কৰা বৰষুণে মাটিক প্ৰজননৰ বাবে উৰ্বৰ কৰি তুলিব। এই সময়ত দৈনিক পূজা কৰাৰ অনুমতি নাই। হাল বাই, বীজ সিঁচা, শস্য ৰোপণ আদি কৃষি কামো নিষিদ্ধ। ভক্তসকলে ৰন্ধা খাদ্য খোৱাৰ পৰা বিৰত থাকে, আনহাতে ব্যৱহৃত বাচন-বৰ্তন আৰু কাপোৰ চতুৰ্থ দিনা পানী ছটিয়াই ধুই প্ৰতীকীভাৱে শুদ্ধ কৰা হয়।চাফাই ৰীতি-নীতিৰ পিছত দেৱীৰ পূজা কৰা হয়, যেতিয়া মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰাটো শুভ হয়। ভক্তসকলক বিতৰণ কৰা প্ৰসাদ দুটা প্ৰকাৰৰ হয় — অংগোদক বা “বসন্তৰ পানী”, আৰু অংগাবষ্ট্ৰ বা “দেহ ঢাকি ৰখা কাপোৰ”।

কৃষি, ধৰ্মীয়, সামাজিক প্ৰভাৱৰ পৰা অম্বুবাচী ধাৰণাটোৰ উৎপত্তি হৈছিল । এই সকলোবোৰৰ সামূহিক ফলস্বৰূপে উৎসৱমুখৰ উত্থান ঘটিছিল । এইদৰে ইয়াক ধৰ্মীয় সন্মতিৰ প্ৰতীক হিচাপে লোৱা হয়। ‘অম্বুবাচী’ শব্দৰ অৰ্থ হৈছে পানীৰ সৈতে কথা কোৱা। লগতে ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল যে বাৰিষাই পৃথিৱীত মাতৃৰ উৰ্বৰতা বৃদ্ধি কৰে আৰু তেওঁক সন্তান জন্মৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰে। মেলাৰ সময়ত ভক্তসকলৰ বাবে পৃথিৱী মাতৃৰ ‘ঋতুস্ৰাৱ’ সুলভ হৈ পৰে। শুভ সময় বুলি গণ্য কৰা এই সময়ছোৱাত মহিলাসকলে উৰ্বৰতাৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰে। মেলাৰ চতুৰ্থ দিনা যেতিয়া মন্দিৰটো জনসাধাৰণৰ বাবে মুকলি কৰা হয়, তেতিয়া মানুহে দেৱীৰ ঋতুস্ৰাৱৰ তৰল পদাৰ্থ বুলি বিশ্বাস কৰা তৰল পদাৰ্থত তিয়াই থোৱা কাপোৰৰ টুকুৰা এটা পায়। 

যিহেতু এইটো এটা হিন্দু ধৰ্মীয় পৰম্পৰা যিটো উৎসৱৰ জৰিয়তে পালন কৰা হয় গতিকে ইয়াৰ লগত কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ ৰীতি-নীতি সংলগ্ন হৈ আছে।তিনিদিন ধৰি কামাখ্যাৰ মন্দিৰৰ লগতে অসমৰ আন সকলো মন্দিৰ বন্ধ হৈ আছে। এটা চতুৰ্থ দিনা মন্দিৰৰ দুৱাৰ খুলি ভক্তসকলক প্ৰসাদ দিয়া হয়।এই উৎসৱৰ প্ৰসাদত পবিত্ৰ তৰল পদাৰ্থ, আৰু এটা কাপোৰৰ টুকুৰা থাকে যিটো দেৱীৰ তেজত তিয়াই থোৱা বুলি গণ্য কৰা হয়।তিনিদিন ভক্তসকলেও ৰন্ধা-বঢ়া নকৰে, কাৰণ জুই জ্বলোৱাটো কঠোৰভাৱে নিষিদ্ধ।

অম্বুবাচী মেলা উদযাপন

এই উৎসৱ শক্তিৰ ৰীতি-নীতিৰে পালন কৰা হয়। শক্তি পৰম্পৰাৰ অনুগামীসকলে এই স্থানলৈ ভিৰ কৰে। মেলাটো কুম্ভ মেলাৰ দৰেই দেখা যায় কাৰণ দুয়োটাতে তপস্যাসকলে একেধৰণৰ তীব্ৰ ৰূপৰ চৰম তপস্যা কৰে। কিছুমান কাৰ্য্য হৈছে যেনে বোকাত পুতি থোৱা, সুক্ষ্ম শৰীৰৰ অংগ থকা গধুৰ ওজন কঢ়িয়াই নিয়া, দিন-মাহ ধৰি অবিৰতভাৱে থিয় হৈ থকা।উৎসৱৰ চতুৰ্থ দিনা মা কামাখ্যাৰ ঋতুচক্ৰ সম্পূৰ্ণ হোৱা দিনত মন্দিৰৰ পুৰোহিত সকলে গৰ্ভগৃহৰ বিধি স্নান কৰে। ইয়াৰ পিছত ভক্তসকলে দেৱীৰ আশীৰ্বাদ বিচাৰিবলৈ মন্দিৰ মুকলি কৰা হয়।