কেপ্তেইন জিণ্টু গগৈ অসমৰ এজন সাহসী পুত্ৰ। ১৯৭০ চনৰ ২১ নৱেম্বৰত গোলাঘাট জিলাৰ এখন সৰু ঠাই খুমটাইত বায়ুসেনাৰ চিকিৎসালয়ত ফ্লাইং বিষয়া থগিৰাম গগৈ আৰু দুলু প্ৰভা গগৈৰ ঘৰত জিণ্টু গগৈয়ে জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। যদিও তেওঁ যোধপুৰৰ বেটল এক্স মণ্টেছৰী স্কুলত স্কুলীয়া শিক্ষা আৰম্ভ কৰিছিল, তথাপিও দেউতাকৰ হস্তান্তৰযোগ্য চাকৰিৰ বাবে তেওঁ কেইবাখনো বিদ্যালয় সলনি কৰিবলগীয়া হৈছিল। বন্ধৰ দিনত যেতিয়া পৰিয়ালটো অসমৰ নিজৰ গৃহ চহৰ খুমটাইলৈ আহিছিল, তেওঁক বেছিভাগেই চুবুৰীয়া খেলপথাৰত সতীৰ্থৰ সৈতে ফুটবল বা ভলীবল খেলি থকা দেখিবলৈ পাইছিল। ক্ৰিকেট খেলখন তেওঁ কেতিয়াও ভাল পোৱা নাছিল, যাক তেওঁ ‘এলেহুৱা মানুহৰ খেল’ বুলি অভিহিত কৰিছিল। তেওঁ চিত্ৰকলা ভাল পাইছিল। অতি কম বয়সৰ পৰাই তেওঁ সশস্ত্ৰ বাহিনীত যোগদান কৰাৰ সপোন দেখিছিল। 

তাৰ পিছত কুৰুক্ষেত্ৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ইংৰাজীত সন্মানীয় আৰু সমাজসেৱাত ষ্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰি স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। তেওঁ ১৯৯৪ চনৰ ৯ মে'ত চেন্নাইৰ অফিচাৰ্ছ ট্ৰেইনিং একাডেমীত যোগদান কৰে। তাৰ ঠিক এবছৰ পিছত ভাৰতীয় সেনাৰ অন্যতম সজ্জিত ৰেজিমেণ্ট হিচাপে গণ্য কৰা ১৯৯৫ চনত ১৭ নং গাৰোৱাল ৰাইফলছৰ তেওঁক নিযুক্তি দিয়া হৈছিল। ১৯৯৯ চনত এংগেজমেণ্টৰ বাবে জিণ্টু গগৈ ঘৰলৈ ছুটি লৈ গৈছিল কিন্তু ঠিক ১২ দিনৰ পিছতেই কাৰ্গিল যুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ লগে লগে তেওঁক কৰ্তব্যত যোগদান কৰিবলৈ ছুটীৰ পৰা পুনৰ মাতি অনা হয়।

 ভাৰত পাক সীমান্তৰ কাৰ্গিল, টাইগাৰ হিলচ, লিপা ভেলী, ড্ৰাচ আদি চেক্টৰসমূহত যুদ্ধৰ আৰম্ভণি ঘটিল। তেওঁৰ বেটেলিয়নক অপাৰেচন বিজয়ৰ অধীনত উত্তৰ যুবৰ পাহাৰ অঞ্চল দখল কৰাৰ দায়িত্ব দিয়া হয়। সকলো চোৰাংচোৱাগিৰি আৰু প্ৰস্তুতিৰ পিছত ১৯৯৯ চনৰ ২৯-৩০ জুনত ১৭ নং গাৰোৱাল ৰাইফলছয়ে শত্ৰুৰ স্থানসমূহ আক্ৰমণ কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰে। ২৯ জুনৰ নিশা কেপ্তেইন জিণ্টু গগৈক শ্ৰীনগৰ আৰু লেহ সংযোগ কৰা ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথত কালা পাহাৰৰ যুৱৰ নামৰ এক শিখৰৰৰ পৰা শত্ৰুক মুক্ত কৰাৰ অভিযানৰ দায়িত্ব দিয়া হয়। এই অঞ্চলটো বতালিক অঞ্চলৰ নিয়ন্ত্ৰণ ৰেখাৰ ওচৰত আছিল। এটা কষ্টকৰ আৰোহণৰ সৈতে জড়িত উদ্দেশ্যৰ দিশে পথ নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল।  সেই নিশা সেই স্হানত থকা উগ্ৰপন্হীবোৰক ঘেৰাও কৰি ভাৰতীয় সেনাৰ সফল সমাপ্তি ঘটে।

পিছদিনা পুৱা ৩০ জুনত পুনৰ কেপ্তেইন গগৈয়ে নিজৰ সৈন্যক নেতৃত্ব দি ৰিজৰ ওপৰলৈ লৈ যায় যদিও শত্ৰুপক্ষই তেওঁলোকক প্ৰত্যক্ষ কৰি সকলো দিশৰ পৰা ঘেৰি ধৰিছিল। তেওঁৰ ৰেজিমেণ্টৰ মূলমন্ত্ৰ মানি চলি থকা কেপ্তেইন গগৈক আত্মসমৰ্পণ কৰিবলৈ কোৱাত ১৭ নং গাৰোৱাল ৰাইফলছয়ে  “বদ্ৰী বিশাল লাল কী জয়” যুদ্ধৰ চিঞৰেৰে শত্ৰু সৈন্যৰ ওপৰত আক্ৰমণ কৰে। কেপ্তেইন জিণ্টু গগৈয়ে এই সাহসী কাৰ্য্যত শত্ৰুৰ দুজন জোৱানক হত্যা কৰে যদিও গুলীচালনাৰ সময়ত তেওঁ আহত হয় কিন্তু আকৌ নিজৰ লগতে সহকৰ্মী সেনা জোৱানৰ বাবে পথ মুকলি কৰি শত্ৰুপক্ষক আক্ৰমন কৰিবলৈ আগবাঢ়ি যায়। কিছু সময় পিছতে হঠাতে শত্ৰু সৈন্যৰ গুলি লাগি জিণ্টু গগৈ ঢলি পৰিল। কিন্তু মৃত্যু নোহোৱালৈকে তেওঁ গুলী চলাই থাকিল। যুৱৰ শিলৰ প্ৰায় ১৫০ গজ দূৰত তলত বৰফৰ মাজত তেওঁৰ মৃতদেহ উদ্ধাৰ হয়। কেপ্তেইন জিণ্টু গগৈয়ে নিজৰ সুৰক্ষাৰ প্ৰতি একেবাৰে অৱজ্ঞা কৰি কৰা সাহসিকতাৰে নিজৰ দেশক ৰক্ষা কৰিছিল। 

কেপ্তেইন জিণ্টু গগৈ সমগ্ৰ জনসাধাৰণৰ বাবে, বিশেষকৈ নৱপ্ৰজন্মৰ বাবে এক প্ৰেৰণা আছিল। কাৰ্গিল যুদ্ধৰ সময়ত অসম ৰাজ্যখনে অশান্ত সময়ৰ মাজেৰে পাৰ হৈছিল কাৰণ আলফাই ৰাজ্যবাসীক কাৰ্গিলৰ অনুপ্ৰৱেশকাৰীক সমৰ্থন কৰিবলৈ মুকলি আহ্বান জনাইছিল। কেপ্তেইন জিণ্টু গগৈৰ উপস্থিতি আৰু তেওঁৰ প্ৰেৰণাদায়ক বাক্যই অসমবাসীক তেওঁক তথা ভাৰতক সমৰ্থন কৰিবলৈ বাধ্য কৰাইছিল। কেপ্তেইন গগৈয়ে নিজৰ ত্যাগ আৰু সাহকিতাৰ বাবে মৰণোত্তৰ ভাবে  ১৯৯৯ চনৰ ১৫ আগষ্টত বীৰ চক্ৰ বঁটা প্ৰদান কৰিছিল। ২০০৭ চনত বীৰ চিলাৰায় সন্মান, ২০১৪ চনত মৰণোত্তৰ ভাবে লাচিত বৰফুকন সন্মান প্ৰদান কৰা হয়। নিজৰ প্ৰাণৰ কথা পাহৰি জাতিৰ বাবে নিজৰ প্ৰাণ ত্যাগ কৰা এইজনা বীৰ জোৱানক সশ্ৰদ্ধ প্ৰণাম।