কে ডি জাধৱ আছিল এজন ভাৰতীয় মল্লযুঁজাৰু যিয়ে মল্লযুঁজত বিশ্ব ক্ৰীড়া সমাজত ঢৌৰ সৃষ্টি কৰিছিল। ১৯৫২ চনৰ হেলচিংকি অলিম্পিকত ব্যক্তিগত অলিম্পিকত ব্ৰঞ্জৰ পদক লাভ কৰা প্ৰথমজন ভাৰতীয় মল্লযুঁজাৰু। ঔপনিৱেশিক ভাৰতৰ অধীনত ১৯০০ চনত এথলেটিকছত দুটা ৰূপৰ পদক লাভ কৰা নৰ্মান প্ৰিচাৰ্ডৰ পিছত অলিম্পিকত পদক লাভ কৰা স্বাধীন ভাৰতৰ প্ৰথমজন ব্যক্তিগত খেলুৱৈ আছিল খাছাবা। যেতিয়া মল্লযুঁজে দেশত স্বীকৃতি লাভৰ বাবে সংগ্ৰাম কৰি আছিল তেতিয়া সকলো অসুবিধাৰ মাজতো তেওঁ এই ক্ষেত্ৰখনত জিলিকি উঠিছিল।কিন্তু সেই সময়ত মিডিয়া কভাৰেজ ইমান নথকাৰ বাবে‌ তেওঁ বহুতৰে বাবে এক অচিনাকি নাম হৈ পৰিল। তেওঁ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অংশগ্ৰহণ কৰি বিপ্লৱীসকলক আশ্ৰয় আৰু লুকাই থকা ঠাই প্ৰদান কৰে, ব্ৰিটিছসকলৰ বিৰুদ্ধে পত্ৰ প্ৰচাৰ কৰাটো আন্দোলনত তেওঁৰ কিছু অৱদান আছিল।১৯৪৭ চনৰ ১৫ আগষ্টত স্বাধীনতা দিৱসৰ দিনা অলিম্পিকত ভাৰতৰ জাতীয় পতাকা উত্তোলন কৰাৰ তেওঁ সংকল্প লৈছিল।

কে ডি জাধৱ নামেৰে খ্যাত খাছাবা দাদাছাহেব জাধৱে ১৯২০ চনৰ ৯ জানুৱাৰীত মহাৰাষ্ট্ৰৰ পুনেত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল।হাইস্কুলত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰি মল্লযুঁজত পাৰদৰ্শিতা অৰ্জন কৰিছিল। বিশ বছৰ বয়সলৈকে তেওঁ ভাৰতীয় মল্লযুঁজৰ মহলত নাম উজলাইছিল আৰু মল্লযুঁজক অলিম্পিকত খেল হিচাপে আগুৱাই নিবলৈ সিদ্ধান্ত লৈছিল। ভাৰতত মল্লযুঁজৰ স্বীকৃতি নোপোৱাৰ বাবে ১৯৫২ চনৰ হেলচিংকি অলিম্পিকৰ প্ৰশিক্ষণত ভাৰতীয় ৰাষ্ট্ৰীয় মল্লযুঁজ ফেডাৰেচনৰ পৰা আনুষ্ঠানিক সহায় নাপালে। ইয়াৰ পিছতো তেওঁ নিজৰ প্ৰশিক্ষণৰ বাবে স্ব-পুঁজিৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। তাৰ পিছতে ১৯৫২ চনত তেওঁ স্বাধীনতাৰ পিছত ভাৰতৰ প্ৰথমটো অলিম্পিক ব্ৰঞ্জৰ পদক লাভ কৰে।

কে ডি জাধৱৰ সফলতাই সমগ্ৰ দেশক অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে সংবাদ মাধ্যমৰ প্ৰকাশৰ অভাৱত তেওঁৰ এই কৃতিত্ব সকলোৱে পাহৰি গ’ল। তেওঁৰ সফলতাক সন্মান জনাবৰ বাবে তেওঁক চাকৰিৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল। কিন্তু তেওঁ এই সকলোবোৰ প্ৰস্তাৱ নাকচ কৰি তাৰ পৰিৱৰ্তে ভাৰতীয় খেলৰ বিকাশৰ ওপৰত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছিল। ১৯৫৪ চনত ৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰীড়া প্ৰতিষ্ঠানত মল্লযুঁজ দলৰ প্ৰথম ভাৰতীয় প্ৰশিক্ষক হিচাপে নিযুক্তি লাভ কৰি প্ৰতিযোগিতামূলক ক্ৰীড়াৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে। ৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰীড়া প্ৰতিষ্ঠানৰ পৰিচালক আৰু ভাৰতীয় মল্লযুঁজ ফেডাৰেচনৰ সভাপতি হিচাপেও তেওঁ কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ভাৰতত মল্লযুঁজৰ প্ৰচাৰ অব্যাহত ৰাখি ১৯৬১ চনত অল ইণ্ডিয়া ৰেছলিং লীগো আৰম্ভ কৰে। দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে আভ্যন্তৰীণ ৰাজনীতিৰ বাবে লীগে জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰাত ব্যৰ্থ হয়। এন আই এছত থকাৰ সময়তো তেওঁ বহু অসুবিধাৰ সন্মুখীন হৈছিল আৰু ১৯৭৯ চনত পদত্যাগ কৰে।

১৯৮৪ চনত হাৰ্ট এটেকত আক্ৰান্ত হৈ কে ডি জাধৱৰ মৃত্যু হয়। তেখেত ২০০১ চনত মৰণোত্তৰভাৱে অৰ্জুন বঁটাৰে সন্মানিত হৈছিল।১৯৮২ চনত দিল্লীত অনুষ্ঠিত এছিয়ান গেমছত টৰ্চ ৰাণত তেওঁক সন্মানিত কৰা হৈছিল আৰু মহাৰাষ্ট্ৰ চৰকাৰে ১৯৯২-১৯৯৩ চনত মৰণোত্তৰভাৱে ছত্ৰপতি বঁটা প্ৰদান কৰে। শেহতীয়াকৈ ২০০৩ চনত তেওঁৰ সন্মানত ভাৰতীয় ডাক টিকট জাৰি কৰা হয় আৰু পুনেত কে ডি জাধৱৰ ছুইমিং এণ্ড ৰেছলিং কমপ্লেক্স স্থাপন কৰা হয়। ২০০৭ চনত পুনেত উদ্বোধনী কে ডি জাধৱ সোঁৱৰণী ৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰীড়া মল্লযুঁজ প্ৰতিযোগিতা অনুষ্ঠিত হয়।২০১০ চনৰ দিল্লী কমনৱেলথ গেমছৰ বাবে নতুনকৈ নিৰ্মিত মল্লযোদ্ধ স্থানটো তেওঁৰ কৃতিত্বক সন্মান জনোৱাৰ বাবে তেওঁৰ নামেৰে নামাকৰণ কৰা হৈছিল।

কে ডি জাধৱ আছিল দেশৰ এজন নায়ক যিয়ে এককভাৱে ভাৰতীয় মল্লযুঁজক বিশ্বৰ মঞ্চলৈ লৈ গৈছিল। ১৯৫২ চনৰ হেলচিংকি অলিম্পিকৰ বাবে প্ৰশিক্ষণ ল’বলৈ কঠিন পৰিস্থিতি আৰু স্বীকৃতি আৰু সমৰ্থনৰ অভাৱৰ মাজতো প্ৰথমজন অলিম্পিক পদক বিজয়ী হিচাপে পৰিগণিত হয়। তেওঁৰ অপৰিসীম কৃতিত্বৰ বাবে আৰু ভাৰতীয় মল্লযুঁজাৰুৰ প্ৰজন্মক তেওঁৰ পদাংক অনুসৰণ কৰিবলৈ প্ৰেৰণা যোগোৱাৰ বাবে তেওঁ সন্মানৰ পাত্ৰ। কে ডি জাধৱ আছিল এগৰাকী আদৰ্শ খেলুৱৈ যাক আমি সকলোৱে স্মৰণ কৰা উচিত। তেওঁৰ অভিজ্ঞতা, সাহস আৰু দায়বদ্ধতাই ভাৰতত মল্লযুঁজৰ খেলৰ ভেটি স্থাপন কৰাত সহায়ক আছিল। তেওঁ এজন প্ৰকৃত ভাৰতীয় নায়ক হিচাপে সকলোৱে স্মৰণ কৰাটো আমাৰ কৰ্তব্য।