অৰুণাচলৰ বিয়াসমূহ চহকী সংস্কৃতিৰ বাবে বিখ্যাত, যদিও জনজাতিসমূহৰ মাজত বিশেষ পৰম্পৰাসমূহৰ পাৰ্থক্য থাকিব পাৰে, স্থানীয় বিবাহ অনুষ্ঠানসমূহৰ বহুতো সাৰ্বজনীন বিষয়বস্তু আছে। এই উপাদানসমূহে অনুষ্ঠানটোক সমৃদ্ধিশালী আৰু পৰিয়ালৰ মাজৰ সম্পৰ্কক সুদৃঢ় কৰে, যাৰ ফলত এই বিবাহসমূহক প্ৰথা আৰু সাংস্কৃতিক গুৰুত্বৰ প্ৰতীক হৈ পৰে। তলত অৰুণাচলী বিবাহৰ লগত জড়িত ৰীতি-নীতিৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছে।

* মিথুন 

অৰুণাচল প্ৰদেশৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈছে মিথুন। সমগ্ৰ ৰাজ্যখনৰ কেইবাটাও জনগোষ্ঠীৰ বাবে এই পৱিত্ৰ প্ৰাণীটোৰ ধৰ্মীয় মূল্য বহু বেছি। ইয়াৰ মাংসৰ তাৰ সকলো লোকৰ মূল আৰু প্ৰিয় হোৱাৰ উপৰিও সমাজৰ উদযাপন আৰু অনুষ্ঠানৰ সময়তো মিথুনক সন্মান জনোৱা হয়। ঐতিহাসিকভাৱে ইয়াক বিবাহত এক প্ৰকাৰৰ সম্পদ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। স্থানীয় পুৰুষে ইয়াক নিজৰ কইনাৰ হাতৰ সৈতে বিনিময় কৰে। বিবাহৰ প্ৰস্তাৱত কিমান মিথুন বিচাৰিব সেইটো বাছি লোৱাৰ সুবিধা কইনাৰ পৰিয়ালৰ।

* অলংকৃত উত্তৰাধিকাৰী সামগ্ৰী 

দৰাৰ পক্ষই মিথুন আগবঢ়োৱাৰ দৰে কইনাৰ পৰিয়ালে বিনিময়ত পৰম্পৰাগত অলংকাৰ উপস্থাপন কৰে। এই অলংকাৰবোৰ কেৱল আকৰ্ষণীয় নহয় ইয়াক বিভিন্ন ধৰণৰ মুকুতা, বস্ত্ৰ আৰু দামী ঘৰুৱা সামগ্ৰীৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়। পিতৃ-মাতৃয়ে ছোৱালীজনীক দিয়া উপহাৰবোৰ বিশেষভাৱে পুৰণি, প্ৰকৃত আৰু অমূল্য হয় কাৰণ সেইবোৰ বছৰ বছৰ ধৰি চলি অহা পৰিয়ালৰ সম্পদ। নৱগঠিত পৰিয়ালটোক ৰক্ষাৰ বাবে দৰাক কইনাৰ পিতৃয়ে তাৎপৰ্যপূৰ্ণভাৱে স্থানীয় তৰোৱাল উপহাৰ দিয়ে।

* ভাত, মদ, আৰু মাংস

কোনো অৰুণাচল বিবাহ অনুষ্ঠান চাউল, মদ, মাংস অবিহনে সম্পূৰ্ণ নহয়। ৰাজ্যখনৰ বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ ধানৰ লগত জড়িত বিভিন্ন ৰীতি-নীতি আৰু অৰ্থ আছে। উদাহৰণ স্বৰূপে আপাতানি সংস্কৃতিত কইনা এগৰাকীয়ে অনুষ্ঠানৰ সময়ত ভাত ভৰ্তি টোপোলা লৈ স্বামীৰ ঘৰলৈ খোজ কাঢ়ি যায়, যিটো নতুন জীৱনৰ আৰম্ভনিৰ প্ৰতীক।  চাউল কেৱল এক অপৰিহাৰ্য খাদ্যই নহয়, ই আনন্দকো প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। সকলোৱে সুখী হোৱাটো নিশ্চিত কৰিবলৈ আৰু নৱবিবাহিতসকলক আশীৰ্বাদ দিবলৈ বিভিন্ন ৰূপত পানীয় দ্ৰব্য উপলব্ধ কৰাটোও মৌলিক। মাংসৰ প্ৰতি প্ৰেমৰ বাবে পৰিচিত সৰ্বভোজীৰ সম্প্ৰদায় হিচাপে অৰুণাচল প্ৰদেশে গাহৰিৰ মাংস, মাছ, বন্যপ্ৰাণী, কুকুৰা আৰু মিথুন আদি বিভিন্ন ধৰণৰ মাংস প্ৰদৰ্শন কৰি উদযাপনত সোৱাদ যোগ কৰে।

* পুৰোহিত আৰু আশীৰ্বাদ

অৰুণাচল প্ৰদেশৰ প্ৰতিটো পৰম্পৰাগত অনুষ্ঠানত আশীৰ্বাদ দিয়া হয়।পুৰোহিতসকল গুৰুত্বপূৰ্ণ, কাৰণ তেওঁলোকৰ আশীৰ্বাদৰ লগতে দুৰ্ভাগ্যৰ আহ্বান জনোৱাৰ ক্ষমতাও থাকে। নতুনকৈ গঠিত পৰিয়ালৰ বাবে তেওঁলোকৰ উপস্থিতিয়ে সম্প্ৰীতি আৰু সমৃদ্ধিৰ নিশ্চয়তা প্ৰদান কৰে। পুৰোহিতৰ আচৰণ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ, যেতিয়া তেওঁলোক সুখী হয়, তেতিয়া তেওঁলোকৰ আশীৰ্বাদৰ প্ৰভাৱ বেছি হয় বুলি কোৱা হয়।

*  উপহাৰ আৰু আত্মীয়

উপহাৰ দিয়াটো বাধ্যতামূলক নহয়, কিন্তু প্ৰায়ে উৎসৱৰ লগত জড়িত হৈ থাকে। দৰা-কইনাৰ পৰিয়ালৰ দুয়োফালৰ প্ৰায়ে উদাৰ অনুদান আগবঢ়ায়। এই উপহাৰ অতিৰিক্ত মিথুন বা আন জীৱ-জন্তুৰ ৰূপত হ’ব পাৰে, যেনে গাহৰি আৰু গৰু। উপহাৰ দিয়াৰ উপৰিও বিয়াৰ সফলতাৰ বাবে আত্মীয়সকল অতি প্ৰয়োজনীয় কাৰণ তেওঁলোকে অনুষ্ঠানটোৰ পৰিকল্পনা আৰু ৰূপায়ণৰ সকলো দিশতে সহায় কৰে।

মুঠতে পৰম্পৰা, সংস্কৃতি, উদযাপন কেনেকৈ একত্ৰিত হ’ব পাৰে তাৰ এক সুন্দৰ উদাহৰণ অৰুণাচল প্ৰদেশৰ এখন বিয়া। বিবাহ দম্পতী আৰু তেওঁলোকৰ অতিথিসকলৰ বাবে পৰম্পৰা আৰু উদযাপনৰ এই অনন্য মিশ্ৰণে এক অবিশ্বাস্যভাৱে ৰোমাঞ্চকৰ আৰু উপভোগ্য অভিজ্ঞতাৰ সৃষ্টি কৰে। এই বিয়াবোৰত আৰ্থিক লাভক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়া নহয়, বৰঞ্চ নিজৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক উদযাপন আৰু সংৰক্ষণৰ ওপৰত অতি গুৰুত্ব দিয়া হয়, যাৰ ফলত প্ৰতিটো অনুষ্ঠানক জীৱনৰ এক নতুন পৰ্যায়লৈ এক মৰ্মস্পৰ্শী আৰু সুন্দৰ যাত্ৰা কৰি তোলা হয়।