ৰঙৰে জুই জলিল আজি পলাশৰ দালতে

ফাগুনৰে বা লাগিল নিকুঞ্জ বনতে

আহা আমি খেলো হোলী বসন্ত বেলাতে

ফাগুনৰে বা লাগিল নিকুঞ্জ বনতে...

ফাগুনৰ মাদকতা আৰু ফাকুৰ ৰঙে ৰঙীন কৰি তুলিছে বৰপেটাৰ চৌদিশ আজিৰে পৰা। ভিন্ন ৰঙৰ আবিৰৰ পৰশ পাই আকাশ, বতাহ ৰাঙলী হৈ পৰিছে। আবিৰৰ মধুৰ গোন্ধে আমোলমোলাই উঠিছে চৌদিশ। দেশৰ বাকী অংশৰ দৰে অসমৰ ৰাইজেও হোলী ৰঙীনভাৱে উদযাপন কৰে। পিছে বৰপেটাৰ লোকসকলৰ বাবে এইটো অধিক প্ৰচণ্ড উপলক্ষ হৈ পৰে। বৰপেটাত, উৎসৱটোক 'ফাকুৱা' বা 'দুল মহোৎসৱ' বুলি কোৱা হয়। এইটো সুখৰ উৎসৱ। এই উৎসৱৰ সময়ত বৰপেটাবাসীয়ে তেওঁলোকৰ দুখ আৰু বেদনা পাহৰি যায়। তেওঁলোকে পৰম্পৰাগত আনন্দ আৰু উৎসাহেৰে এই উৎসৱ উদযাপন কৰে।

বৰপেটা হৈছে ৰাজ্যৰ ৰাজধানী গুৱাহাটীৰ পৰা ১০০ কিলোমিটাৰ পশ্চিমে নিম্ন অসমৰ এখন সৰু চহৰ। বৰপেটা হৈছে অসমৰ "বৈষ্ণৱ" সংস্কৃতিৰ কেন্দ্ৰ। সকলো পৰম্পৰা আৰু সংস্কৃতি ৬০০ বছৰ পুৰণি বৈষ্ণৱ দৰ্শনৰ ওপৰত আধাৰিত আৰু বৰপেটাৰ ৫৫০ বছৰ পুৰণি বৈষ্ণৱ মঠৰ দ্বাৰা পৰিবেষ্টিত যাক 'বৰপেটা সত্ৰ' বুলি কোৱা হয়। বৰপেটা চহৰক সদায় অসমৰ দ্বাৰকা আৰু মথুৰা বুলি কোৱা হয়। বৰপেটা সত্ৰক দ্বিতীয় বৈকুণ্ঠ পুৰী (বিষ্ণুৰ দ্বিতীয় বাসস্থান, দ্বিতীয় স্বৰ্গ) বুলিও কোৱা হয়। বৰপেটা সত্ৰত, মথুৰা দাস বুঢ়া আতা (প্ৰথম সত্ৰাধিকাৰ, সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠানৰ মুৰব্বী, মঠ) প্ৰথমে বৈকুণ্ঠৰ (স্বৰ্গ) আৰ্হিত দৌল উৎসৱ উদযাপন কৰিছিল কাৰণ শ্ৰীকৃষ্ণই প্ৰথমবাৰৰ বাবে স্বৰ্গত হোলী উদযাপন কৰিছিল। তাৰ পিছত, বৰপেটা সত্ৰত পৰম্পৰাগতভাৱে আজিলৈকে দৌল উৎসৱ পালন কৰা হয়।

বৰপেটাৰ দৌল উৎসৱ ৩ ৰ পৰা ৫ দিনৰ বাবে পালন কৰা হয়। ৩ দিনীয়া দৌলক "বুঢ়া দৌল" আৰু চাৰি বা পাঁচ দিনিয়া দৌলক "ডেকা দৌল" বুলি কোৱা হয়। বুঢ়া দৌল 'চৈত্ৰ পূৰ্ণিমা' মাহত আৰু ডেকা দৌল 'ফাগুন পূৰ্ণিমা' মাহত পৰে। সকলো ৩ ৰ পৰা ৫ দিনীয়া উৎসৱে মূলতঃ শ্ৰীকৃষ্ণ আৰু ৰুক্মিণীৰ বিবাহ অনুষ্ঠান উদযাপন কৰে। প্ৰথম দিনটোক গন্ধা বুলি কোৱা হয়।  এইটো পৰম্পৰাগত বিবাহ অনুষ্ঠানৰ বাগদান অনুষ্ঠান বা জয়মালা অভ্যৰ্থনাৰ দৰে। দিনৰ সময়ত, কোইলাবাবা (শ্ৰীকৃষ্ণৰ স্থানীয় নাম) আৰু ৰুক্মিণীৰ মূৰ্তি প্ৰাৰ্থনা গৃহৰ (মণিকুট) পৰা উলিয়াই অনা হয়। তেওঁলোকক নতুন কাপোৰ আৰু অলংকাৰ পিন্ধিবলৈ প্ৰস্তুত কৰা হয়, ঠিক বাগদান অনুষ্ঠানৰ দৰে। তাৰ পিছত কইলাবাবা আৰু ৰুক্মিণীক মেজীৰ ওচৰলৈ অনা হয় (মেজি হৈছে বনফায়াৰ, উত্তৰ ভাৰতৰ হোলিকা দহনৰ দৰে) আৰু মেজিক অৱতৰণ কৰাৰ পিছত, কইলাবাবাই ইয়াৰ চাৰিওফালে সাত ৰাউণ্ড লয়। ইয়াক মেজি পুৱা বা মাঘ পুৱা বুলি কোৱা হয়।

এই বিশেষ দিনটোত, মহাপ্ৰভু গোসাঁই আৰু কালিয়া ঠাকুৰ এখন ধুনীয়া দোলাত বহি থাকে। মহাপ্ৰভু গোসাঁই বাৰাদি সত্ৰৰ পৰা উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে, বৈষ্ণৱসকলে হেকেটা (এক প্ৰকাৰৰ বন্য গ্ৰাম) থকাৰ লক্ষ্যৰে তিনিজন মহাপ্ৰভুক কানাৰা সত্ৰলৈ লৈ আহে। এই যাত্ৰাত, বহুলোকে একত্ৰিত হয় আৰু উদাহৰণ স্বৰূপে পবিত্ৰ গীত গায়-

আজি খেলে হোলী

পৰিসৰ বৃন্দাবেন

গোপা গোপী চাবে নাচে

ফাকুৰ আনন্দে

মহাপ্ৰভু কানাৰা সত্ৰৰ পৰা উভতি আহে। যিহেতু ভগৱান কৃষ্ণক ঘুনুচাৰ ঘৰৰ পৰা (কীৰ্তন ঘৰৰ ভিতৰত) উভতি অহাৰ পিছত লক্ষ্মীয়ে ভিতৰলৈ আহিবলৈ অনুমতি দিয়া নাই, মহাপ্ৰভুসকলক কীৰ্তন ঘৰৰ সন্মুখত চাৰিটা বাঁহ বনোৱা বৈষ্ণৱসকলে এনে কৰিবলৈ বাধা দিয়ে। এই চাৰিটা বাঁহ তিনিটাৰ মাজত বিভক্ত কৰা হৈছে যিবোৰ হ'ল হাতী-উত্তৰহাতী-দুটা বাঁহ, নাহাটি-এটা বাঁহ আৰু দখিনহাটি-এক বাঁহ। এই চাৰিটা বাঁহ ভাঙি মহাপ্ৰভুয়ে কীৰ্তন ঘৰৰ চাৰিওফালে সাতবাৰ খোজ কাঢ়ে।

এনেদৰে, ঘুনুচাৰ সৈতে সাত দিনৰ পিছত, ভগৱান কৃষ্ণ লক্ষ্মীলৈ ঘূৰি আহে। পৰম্পৰা অনুসৰি লক্ষ্মীয়ে ভগৱান কৃষ্ণক পৰাজিত কৰে যাৰ পিছত তেওঁ ৩০০ টকা দিয়ে আৰু কীৰ্তন ঘৰত ভৰ্তি হয়। একেদৰে, মহাপ্ৰভুৰ ভক্তসকলে তেওঁক ৩০০ টকা আৰু কলিয়া ঠাকুৰতো ভোজ ঘৰৰ মণিকুট আনিছিল।

বহু শতাব্দী ধৰি বৰপেটা সত্ৰৰ লোকসকলে প্ৰতি বছৰে দৌল মহুৎসৱ বা হোলী উদযাপন কৰি আহিছে। উৎসৱটোৱে অঞ্চলটোৰ সাংস্কৃতিক সমৃদ্ধি আৰু পৰম্পৰা প্ৰদৰ্শন কৰে। ই বৰপেটাৰ সকলো লোকৰ হৃদয় উৎসাহ আৰু ৰঙেৰে ভৰাই তোলে।

Image Courtesy- TusharJyoti Das